Romantyk

Romantyk

Jest na świecie człowiek taki...

Męski, żeński czy nijaki?

Chociaż śmieszne to pytanie,

Trudna jest odpowiedź na nie.

Niby facet z krwi i kości,

Ale skąd w nim te czułości?

Bardzo skryty i wrażliwy,

Opiekuńczy i troskliwy.

W niebo pełne gwiazd świecących

Lubi patrzeć nie myślący.

Wiersze pisać także umie,

Romantyka nie zrozumiesz.

I choć prawie takich nie ma

Kawał z niego dżentelmena.

Latek wcale nie ma sporo

Lecz kawaler ciągle solo.

Dziwne to jest samo w sobie

Nie ucieka on od kobiet.

Wszystkie z góry go zlewają,

Jako kumpla tylko mają.

Oczy szeroko otwarte

Rozglądają się uparcie.

Nie dostrzega z boku brania

Asia, Kasia, Renia, Ania.

Z czasem słyszy Ty idioto

Przecież one chcą być z Tobą.

On to puszcza ucha mimo

Myśląc, gdzie jesteś dziewczyno.

Gdzie ta jego jest jedyna?

Jak ją znaleźć i zatrzymać?

Wciąż jeszcze nie trafił na nią,

Nie ujmuje więc staraniom.

Pewnie wkrótce się odnajdą,

Ale czy szczęście ogarną?