Wiersze

Romantyk

Jest na świecie człowiek taki...

Męski, żeński czy nijaki?

Chociaż śmieszne to pytanie,

Trudna jest odpowiedź na nie.

Niby facet z krwi i kości,

Ale skąd w nim te czułości?

Bardzo skryty i wrażliwy,

Opiekuńczy i troskliwy.

W niebo pełne gwiazd świecących

Lubi patrzeć nie myślący.

Wiersze pisać także umie,

Romantyka nie zrozumiesz.

I choć prawie takich nie ma

Kawał z niego dżentelmena.

Latek wcale nie ma sporo

Lecz kawaler ciągle solo.

Dziwne to jest samo w sobie

Nie ucieka on od kobiet.

Wszystkie z góry go zlewają,

Jako kumpla tylko mają.

Oczy szeroko otwarte

Rozglądają się uparcie.

Nie dostrzega z boku brania

Asia, Kasia, Renia, Ania.

Z czasem słyszy Ty idioto

Przecież one chcą być z Tobą.

On to puszcza ucha mimo

Myśląc, gdzie jesteś dziewczyno.

Gdzie ta jego jest jedyna?

Jak ją znaleźć i zatrzymać?

Wciąż jeszcze nie trafił na nią,

Nie ujmuje więc staraniom.

Pewnie wkrótce się odnajdą,

Ale czy szczęście ogarną?

Zesłany

Zesłany z misją przez Boga z nieba,

By pomóc na ziemi, tym co potrzeba.

Walkę podejmie z siłami zła,

Nie da Cię zepchnąć w otchłań do dna.

Murem za Tobą zawsze czujnie stoi,

Za rękę złapie, kiedy się boisz.

On Cię wysłucha i radą służy,

Pomoże, kiedy masz problem duży.

W każdej sytuacji, w każdej życia chwili,

Gdy nie masz nikogo, wszyscy Cie opuścili,

On jest przy Tobie, on Cię nie zostawi,

Poda chusteczkę, gdy oko łzawi.

Złapie w ramiona i mocno przytuli,

W płaczu żewnym Ciebie utuli.

On z nieba gwiazdkę zdejmie dla Ciebie,

Gdy będzie potrzeba poświęci siebie.

Bez zawahania zawsze Cię obroni,

W niebezpieczeństwie swą piersią zasłoni.

Gotów jest oddać śmierci życie swoje,

Aby zapewnić wieczne szczęście Twoje.

Cóż bowiem w życiu jest cenniejszego

Od szczęścia człowieka ukochanego?

To dar jest szczery, dar wzruszający,

To dar ogromny, dar z serca płynący.

Gdy tak się zdarzy przyjmij go proszę

I nie płacz po mnie, bo w górę się wzniosę.

Pójdę Ci miejsce przygotowywać,

Cierpliwie będę Cię oczekiwać.

Stróż miłości

Każdy ma swego stróża anioła,

To on pozwala miłości podołać.

Mój anioł stróż mnie chyba opuścił,

I pewnie już nigy do mnie nie wróci...

Całe me życie zaczęło się walić,

Tylko jedna osoba może mnie ocalić.

Jest to kobieta jedna jedyna,

Ona mój koszmar może zatrzymać.

To chyba jednak się nigdy nie zdarzy,

Choć ona wie, co mi się marzy.

Tak bardzo ją kocham i chcę z nią być,

Jednak przy innym ona chce żyć.

Raz pojawiła się inna dziewczyna,

To wcale jednak się kupy nie trzyma.

Chciałem poszukać w niej pocieszenia,

Poniekąd spełnić swoje pragnienia.

Dziewczyna ta jednak szukała pomocy,

Szukała jej za dnia, szukała też w nocy.

I chociaż bardzo pomóc jej chciałem,

Jej problem mnie przerósł i nie umiałem.

Ona pisała, prosiła mnie co dzień,

Bez odpowiedzi odwróciłem się od niej.

Myślami znów do swej kochanej wróciłem,

I znowu w smutku sie pogrążyłem.

Myślę wciąż o niej całymi dniami,

Zasnąć nie mogę przez nią nocami.

Choć zawsze byłem dla niej kimś bliskim,

To czegoś mi brak, by być jej wszystkim.

Od zawsze jestem jej przyjacielem,

Dla mnie to tyle jakbym był zerem.

Nie mam odwagi powiedzieć co czuję,

Boję się o to, że wszystko zepsuję.

Mimo, że ona nie będzie mą,

Tak wiele czasu chcę spędzać z nią.

Mojemu sercu jest bardzo bliska,

I nie chcę widzieć jak wszystko to pryska.

Wolę z nadzieją naiwnym być,

Niż z dala od niej na zawsze żyć.

Aniele stróżu ja proszę Cię,

Spraw by dwa serca złączyły się.

Spraw by zaznały wspólnej radości,

Aby na zawsze żyły w miłości...